Sommige mensen zijn van nature invoelend. Het is heerlijk om met ze te praten als je je K voelt. Ze zijn warm en begrijpen precies waar je uithangt. Die betrokkenheid is echt een verademing.

Je zou kunnen zeggen dat invoelendheid het vermogen is om over de grens te kunnen reizen. Ze kunnen werkelijk bíj je zijn. Energetisch onder jouw huid kruipen. Voelen wat jij voelt.

Over dit voelen over de grens wil ik het hebben.

Grensvervaging

De invoelenden bewegen gemakkelijk over de grens van hun ik naar de ander. Wellicht kan je je voorstellen dat daardoor het hele concept van ik en de ander ook vager is. Bij de ander zijn is zó vertrouwd dat het minstens zo thuis voelt als binnen de grenzen van hun ik. Het is een beetje alsof landsgrenzen voor deze mensen niet bestaan. Ze weten eigenlijk niet of ze in Nederland of in België zijn en maken daar dus weinig onderscheid in.

Aangezien ze met hun aandacht veel bij de ander zijn en dat ook als thuis voelt, pikken ze daar allerlei wensen, verlangens, afkeer of weerzin op, die vaak niet van hen zijn maar wél zo voelen.

Als je dit maar moeilijk kan volgen, laat me een voorbeeld geven. Denk eens aan de buurtsupermarkt: een handjevol hongerige klanten, een verveelde caissière en de hebberige winkeleigenaar. De mensen en wensen zijn helder afgescheiden. Wat nou als je deze mensen fuseert? Als de verlangen om naar huis te gaan, een paprika te kopen en veel geld te verdienen zich tegelijkertijd aandienen. Als je niet meer weet wie er met wie moet afrekenen, waar het geld naartoe moet en van wie het brood überhaupt is?

Dit is de chaos van het Symbiotische masker. Keer op keer belanden ze in situaties waar ze niet meer weten welke wens bij welke persoon hoort en verwarren ze regelmatig hun eigen wensen met die van anderen. Hun eigen pad lopen wordt zo bijna onmogelijk!

Over de grens

Voor de Symbioot voelt het logisch om voor jou te zorgen of jouw problemen op te willen lossen. Door de grensvervaging voelen jouw problemen namelijk net zo dichtbij als die van hem. Voor hem is er maar beperkt onderscheid tussen ik en jij. Dat maakt dat de Symbioot wel eens té dichtbij voelt, zonder dat hij dat zelf doorheeft. Het is alsof je thuiskomt en de buurman staat met alle goede bedoelingen maar ongevraagd je muur te schilderen.

De ontwikkeling van autonomie

De Symbioot heeft dus moeite met onderscheid maken tussen ik en de ander. Dit grijpt terug naar de fase van zijn jeugd waar dat onderscheid nog niet bestaat. Als jong kind zijn we nog volledig één met onze omgeving en ouders. Als we leren lopen wordt onze wereld wat groter en kunnen we zelf op avontuur. Hier begint de ontwikkeling van onze autonomie.

Idealiter laten onze ouders dit gebeuren terwijl ze in de buurt blijven en zorg dragen voor onze veiligheid. Zo kunnen we binnen een veilige bedding onderzoeken waar onze wil ons brengt. Als ze ons te vroeg loslaten en hoge verwachtingen hebben, ontwikkelen we de Psychopatische Karakterstructuur.

Als ze vanuit angst onze bewegingsvrijheid juist beperken kunnen we onze autonomie niet ontwikkelen. De ontwikkeling van het ik blijft hierdoor achter en de kinderlijke symbiose blijft intact. In deze drang om ons te beschermen wordt hún angst gekoppeld aan onze wens op onszelf te staan. Autonomie wordt iets angstaanjagends. Dit is de basis van het Symbiotisch masker.

‘Ik’ ontwikkelen

De Symbioot heeft dus weinig beeld van wie hij is, los van de ander. Door ruimte met zichzelf te plannen, waar hij niet kan samenvallen met een ander wordt langzaam duidelijk wat zijn eigen voorkeuren zijn. De eerste horde die hij daarvoor moet nemen is zijn angst voor afgescheidenheid. Dit is een geïnternaliseerde angst van zijn ouders die hem dichtbij wilde houden en dus niet uit contact wilde gaan. Als hij realiseert dat de angst niet van hem is en ‘slechts’ een echo is van vroeger, ontstaat er opnieuw ruimte om te gaan ontdekken.

Hoe helderder zijn eigen innerlijk leven wordt, hoe gemakkelijker het ook wordt om onderscheid te maken tussen stukken van hemzelf en van de ander. Zo verdwaald hij steeds minder in de sores van anderen en kan hij beter bij zichzelf blijven. Zo wordt zijn invoelendheid de superkracht die het kan zijn, zonder de vervloeiing en drama wat eruit voort kan komen.

Ondersteuning

Wezenlijke verandering gebeurt zelden uit zichzelf. Zeker in het begin is ondersteuning vaak erg nuttig! Daarom geeft ik in oktober twee workshops over de Symbioot:

Woensdagavond 16 oktober: Over Versmelten & Autonomie

Op deze avond leer je beweging van versmelten kennen. Merk op wanneer je samenvalt met de ander en leer terug te komen in je eigen centrum. Verder onderzoek je de oorsprong van dit masker en zet je een eerste stap uit dit patroon.

Zaterdag 26 oktober: Over Fusie & Ruzie

Omdat de Symbioot structureel uiterlijke harmonie kiest over innerlijke harmonie loopt de emmer geregeld over. Mede door de gebrekkige grenzen tussen ik en de ander is het dan snel drama. Op deze dag leer je zelf je innerlijke harmonie herstellen en je vervolgens op een verbindende manier uit te spreken zodat je én eerlijk kan zijn en kan bijdragen aan de harmonie tussen jou en de ander(en).

Opgeven voor de workshops kan via de ticketlink in het evenement. Er is ook een zeer voordelige ticket voor beide workshops samen, de zogenaamde Symbioot 101-Ticket!

Wees welkom!

PS: Ben ik vergeten dit artikel de updaten en is oktober 2019 al lang voorbij? Check dan de agenda voor de volgende datums.