Ik vind mezelf vrij scherpzinnig. Ik kan vaak met een paar aanwijzingen een globaal beeld van iemand vormen, inclusief vermoedens over waar iemands uitdagingen liggen. Als mensen me iets vertellen zie ik soms meer van de drijfveren onder de situatie dan de persoon zelf. Hoe meer ik leer en oefen, hoe beter ik hierin word, maar ook hoe voorzichtiger ik word. Iemand die je beter lijkt te snappen dan jij is frustrerend, zeker als hij er wijsneuzerig over loopt te doen.

Wat ook heel frustrerend is, is als het niet lukt om zo’n beeld te vormen. Er zijn gewoon mensen waar ik écht geen hoogte van krijg. Zelfs in persoonlijke, open gesprekken krijg ik geen contact met hun diepere laag, en wat nog erger is: zij vaak ook niet!

Blijkbaar hebben deze mensen zo’n effectief harnas gebouwd, dat ze er ook zelf maar met moeite doorheen komen. Het is echt een bijna ondoordringbaar, taai masker wat steeds een enorme uitdaging is om af te zetten. Het heet niet voor niets het Rigide masker.

“Je krijgt me wel, maar je krijgt me niet”

Dit masker weet me geregeld ook om de tuin te leiden. Mensen met dit masker zijn vaak heel sociaal en open. Ze lijken gemakkelijk contact te maken en praten gemakkelijk. Tot je ineens, BOEM, voor een dichte deur staat. Mijn opleider zei vaak over dit masker (en over mij): “Je krijgt me wel, maar je krijgt me niet”.

Hoewel dit zeker niet 1 van mijn sterkste maskers is, ken ik hem wel degelijk. Juist mijn wijsheid en mijn openheid zijn mijn sterkste harnas. Ik kan allerlei persoonlijke verhalen met je delen maar hou de écht kwetsbare stukken vaak voor me. Aangezien ik je al zoveel persoonlijks verteld heb, zal je je niet snel afvragen of er nog meer is. Het is een super effectief harnas. Zo effectief dat ik vaak niet doorheb dat ik het doe. Het gaat helemaal automatisch.

Het masker als wegbewijzering

Een ander onderdeel van dit masker is een normatief besef. Het heeft een heel sterk idee van goed en fout, van wat hoort en wat niet. Het effect hiervan is vaak een sterk ontwikkeld superego of innerlijke criticus. Zodra ik me wat kwetsbaarder voel, gaat die stem enorm aan:

• Die burn-out is nu wel een keer over, toch?
• Met al jouw training blijf je nog steeds zo in je negativiteit hangen?
• Andere mensen zijn toch ook niet de hele tijd verdrietig?
• Je mag niet teleurgesteld zijn!

Herkenbaar?

Wat ik me laatst realiseerde, is dat die stem iets vertelt over wat je werkelijk voelt. De teksten die die innerlijke criticus over je uitstort, zijn het gevolg van een onderdrukt gevoel. Als je die teksten dus de andere kant op volgt, kom je onherroepelijk uit bij het ongewenste gevoel.

Dit is voor mij een nieuwe insteek, dus het lukt me nog niet helemaal dit helder te verwoorden of een voorbeeld te geven waaruit dit blijkt.

Misschien heb jij die? Ik ben benieuwd?

Meer lezen over de Rigide Karakterstructuur? Lees mijn beschrijving van de 6 maskers.