Ik heb nu bijna een jaar een open relatie en soms vraag ik me zelf af waarom. Waarom wil ik de kans lopen dat m’n lief het bed in duikt met iemand anders? Het antwoord wil ik graag met je delen.
Lang voordat ik echt over open relaties nadacht, las ik een verhaal van Paulo Coelho:
Een vrouw wordt verliefd op een vogel en besluit hem te vangen en in een kooitje te stoppen. Elke dag geniet ze van zijn schoonheid en nabijheid. Maar na een tijdje verliest hij zijn kleur en daarmee zij haar interesse. Hij kwijnt weg en sterft in zijn kooi. Op een dag beseft ze waar ze verliefd op was geworden: De vrijheid die ze het ontnomen had. (Hier vind je het hele verhaal)
Door dit verhaal werd me al iets duidelijk over het belang van vrijheid, tenminste voor mij. Niet alleen in relaties maar eigenlijk in alle aspecten van mijn leven. De reden dat ik me persoonlijk ben gaan ontwikkelen was omdat ik verlangde naar meer vrijheid.
- vrij van mijn eigen belemmerende gedachten,
- vrij van opgelegde regels,
- vrij van een baas die vertelt wat ik moet doen.
- en dus ook vrij van een vriendin de me regels oplegt.
Hoe fijn relaties ook zijn en hoeveel we er ook naar verlangen: de meeste relaties hebben hun beperkingen. Zo is de norm in de meeste relaties dat je niet intiem/seksueel bent met derden. Veel stellen bespreken hun grenzen zelfs niet eens: het is zo vanzelfsprekend dat het geen afstemming behoeft. Monogamie is de enige optie.
Waarom monogamie?
Ik snap heel goed waarom monogamie is ontstaan: we hebben allemaal een klein kindje in ons. Een klein kind dat, terecht, doodsbang is om verlaten te worden door papa en mama. Als volwassene dragen we dat kleine kindje nog steeds met ons mee en wordt het, minder terecht, doodsbang bij het idee verlaten te worden. Om dat te voorkomen leggen we onszelf en onze partner beperkingen op, om onze veiligheid en ons innerlijk kind te beschermen.
Hoewel ik monogamie dus een logische ontwikkeling vind, is het contraproductief voor mijn beleving van vrijheid. In de eerste plaats natuurlijk door de harde eis om monogaam te zijn. Maar er is meer: ik heb gemerkt dat pijnlijke ervaringen(en daar van leren) leiden tot groei en meer vrijheid. Met mijn wens om vrij te zijn is pijn vermijden dus een domme bezigheid.
Mijn open relatie in de praktijk
M’n lief en ik hebben geen harde grenzen of regels. We ontdekken samen wel richtlijnen die ons beiden helpen de vrijheid te leven en tegelijk te zorgen voor verbinding:
- Als we samen zijn, zijn we samen (dus geen Tinder als we samen zijn.)
- Radicaal eerlijk zijn én ruimte hebben voor de reactie van de ander daarop.
- Delen wat op je hart ligt tot je ‘schoon’ bent en er niets meer te delen is.
- Zolang er geen voelbare verbinding is, is er nog iets te delen.
- Ontwikkelingen met derden worden ‘meteen’ gedeeld;
meteen een relatief begrip is afhankelijk van de situatie. - Onze (tijdelijke) grenzen aangeven door bijvoorbeeld de ander te vragen om even rustig aan te doen.
Relativeren
Ik noem onze open relatie soms ‘ongeconsumeerd’ omdat er eigenlijk nog weinig gebeurd is met anderen. Toch is het al super waardevol en soms zwaar en ingewikkeld. Ik ben heel dankbaar en verwonderd over hoe goed we het samen doen en wat het oplevert. Daarbij besef ik ook de nadelen en ik ben de laatste die zegt dat iedereen een open relatie zou moeten hebben. Stiekem ben ik doodsbang voor de eerste nacht dat ze wegblijft.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring en waarom je wel of niet een open relatie wilt. Ik ben benieuwd naar je reactie, dat kan hieronder of met een mailtje naar jori@velthoven.nl.
10 Comments
Mmmm…Mooi Jori. Ben benieuwd naar de confrontatie met de harde werkelijkheid als het wel een keer gebeurt. Ik heb zelf ervaren dat er tussen idealen en daarover denken en praten toch een grote kloof was met hoe het daadwerkelijk voelde… Ik ben het zeer met je eens dat juist daar waar het pijn doet, je kunt leren. En, behoud die zachtheid die ik tussen de regels door lees in je tekst <3 Bart
Dat beschrijf je mooi, die kloof, en zoals ik al zei, daar ben ik inderdaad bang voor 🙂
He Jori, een mooie ontwikkeling heb je gemaakt vanaf het moment dat wij elkaar troffen. Ik lees veel wijsheid en ook veel spanning In je blog, wat ik dapper vind. Ik heb geen open relatie op dit moment. Ook geen polyamore relatie, maar ben wel met het thema bezig. Dat kleine jongetje herken ik goed, maar ook het een ander willen verwennen ken ik. Daarin heb ik gemerkt dat het hebben van meerdere relaties mij geen rust biedt, eerder onrust om alles in de lucht te houden.
Of ik aan een open relatie wil beginnen? Dat zou voor mij erg afhangen van met wie ik die relatie zou hebben.
Ha René, dank voor je reactie. Ik snap je zorg om meerdere ballen in de lucht te houden wel. Om die reden heb ik weinig behoefte aan ‘poli’, ik vind 1 relatie op dit niveau handhaven al meer dan genoeg.. 🙂
Gaaf om te lezen, Jori, goed bezig! Open relaties kunnen inderdaad een bron van zelfverrijking zijn, op héél veel verschillende manieren 🙂
Over de kloof die Bart en jij hierboven benoemen: kan twee kanten op hè. Wat ik zie is dat het voor sommigen meevalt; ze waren bang voor wat ‘r zou gebeuren in hun gevoel, maar het bleek prima te behappen. Anderen denken dat hun relatie en zijzelf alles wel aankunnen, en komen dan van ‘n koude kermis thuis. Wat ik lees is dat je partner en jij de tijd en ruimte nemen om bij je eigen en elkaars gevoel stil te staan en confrontatie niet te schuwen; dat klinkt als een solide basis voor een open relatie!
Lieve Roos, het klopt dat het mee kan vallen en ik er misschien ‘verder’ in dan ik denk. En het klopt ook dat er een enorm solide basis is voor het omgaan met alles wat wellicht opkomt. 🙂
Mooi beschreven. De angst om verlaten te worden heeft misschien niet iedereen. Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt wat overblijft van de unieke band met je partner als alles ook bij een ander gevonden word. Ik ben het helemaal eens dat je geen beperkingen oplegt bij jezelf en bij je partner. Wel denk ik dat een open relatie alleen kan bestaan als de band sterk is. Ook vraag ik me af wanneer je een open relatie hebt. Is dat alleen als je partner met medeweten van jou sexy heeft met anderen of al als ze wat voelen voor een ander of een knuffel krijgen? Ik vind een open relatie zo groots klinken. Alsof je je afzet tegen wat als gewoon word gezien. Je partner laten doen wat zij of hij wil en dat delen hoeft van mij niet meteen een open relatie te heten.
Groeten Merlijn
Hee Merlijn, dank voor de reactie :). Of je het een open relatie noemt is natuurlijk een definitie-ding. Voor mij is monogaam dat er de eis is dat je met elkaar bent, op strafe van break-up of crisis als dit niet zo is. Open relaties hebben een primaire partner waar andere verbindingen mogen bestaan maar de focus op de primaire ligt. In polyamoreuze relaties kunnen meerdere gelijkwaardige relaties naast elkaar bestaan. Natuurlijk heb je tussen alle vormen een grijs gebied en liggen grenzen en wensen in elke relatie weer net iets anders. Ik denk inderdaad dat er zat relaties zijn waarin knuffelworkshops oid al te ‘bedreigend’ zijn…
Het artikel is aardig maar de vraagstelling op facebook is verkeerd. Het is onjuist om te veronderstellen dat jij de kans loopt dat je lief met iemand het bed in duikt door het hebben van een open relatie. Je lief bepaalt zonder of met een open relatie geheel zelf wat zij met een ander doet, misschien wel het bed in duiken. Dat zegt niets over jullie relatie. Met deze vraagstelling geef je aan dat je 1 je lief wantrouwt 2 dat je haar bij voorbaat straft voor iets wat zij nog helemaal niet gedaan hebt 3 dat je zg open houding een leugen is. Ik zou je hierom dumpen. Jazeker, zij zou met iemand kunnen vrijen, dat kan jou in verlegenheid brengen, maar lijkt het je fijn om dat met dit blijk van wantrouwen proberen te voorkomen? Andere uiterste: je zou blij voor haar kunnen zijn omdat zij 1 jou zo vertrouwt dat ze voelt dat ze zichzelf mag volgen (om welke reden dan ook) en 2 zij dat bij vrijwel geen andere man mag ervaren en 3 dat ze weet dat je haar niet verstoot waardoor haar relatie met jou wordt versterkt. Door de vraagstelling op facebook ben je haar zeker al kwijt. Alleen even afwachten. Als je haar wilt behouden zul je je best moeten doen. De vraagstelling doet het ergste vrezen. En … als de relatie eindigt dan eindigt die … het is niet anders. Maar je lief verliezen door foute ideeën vooraf is stom en dat verdient een lief. Houd van haar. Dat is beter dan angst. Je bent zo je eigen vijand. Dat ze je gaat verlaten is bijna zeker of ze zwicht voor jouw zogenoemde macht in de vorm van een bom onder jullie relatie. Wreedheid in plaats van liefde. Deze is onbaatzuchtig. Ik zou het niet doen.
Nou ff kijken of het lukt om deze reactie te plaatsen.
Ha Karel, je reactie was als Spam betiteld door wordpress. Dank voor je reactie, al kan ik hem niet altijd helemaal volgen. Je hebt natuurlijk gelijk dat ook in monogame relaties je het risico loopt dat je partner met anderen het bed in duikt. Voor de rest doe je een aantal aannames over mijn relatie waar ik me niet in kan vinden en ik heb ook niet de behoefte dit recht te zetten, dus let’s agree to disagree :).
Add Comment