Zaterdag had ik een Taekwondo/Tantra-mannendag bij Jeroen Biegstraaten (echt een aanrader trouwens) en daar deden we een mooie oefening:

Ik stond tegenover een andere man met mijn handen gevouwen voor mijn hart. Om de beurt bewogen we onze handen langzaam uit elkaar als symbool voor het openen van ons hart. Soms voelde het ook alsof mijn hart weer een beetje sloot en dan bracht ik mijn handen weer wat dichterbij elkaar. De uitnodiging was om trouw te zijn aan wat je hart je ingeeft, niet om zo open mogelijk te zijn.

Trouw aan mijn hartje

Ik heb geprobeerd trouw te blijven aan hoe open mijn hart durfde te zijn. Openen ging maar langzaam en regelmatig ook weer een stukje terug. Soms merkte ik dat mijn gedachten afdwaalden en ik ontdekte dat als ik mijn hart weer een beetje meer sloot, ik weer aanwezig kon zijn!

Mijn conclusie was dat het (verder) openen van mijn hart soms te spannend is. Als ik sneller ga dat mijn hart, wat regelmatig gebeurd, dan kan ik niet meer aanwezig zijn. Dit botst met mijn wens om de hele tijd verbonden en open te zijn maar als ik aanwezig wil blijven, moet ik het tempo van mijn hart respecteren. Voor mij gaat het dus over trouw zijn aan mijn gevoelige hartje. Het de tijd geven om te openen. Niets overhaasten en het respecteren als ik soms even een stapje terug moet doen.

Schizoïde

Mijn gevoelige hart is een symptoom van het Schizoïde masker in mij: als het te spannend wordt, vertrek ik. Ik ga uit contact, ik ga over allerlei andere dingen nadenken en vertrek uit mijn lichaam. Het is een teken dat het voor mijn hart niet veilig genoeg is. Het is ook een stuk wat me dwars zit. Ik hou van ontdekken, prikkelrijke omgevingen en spannende dingen doen maar dat is soms echt een klus. Dat moet eigenlijk 5 stappen langzamer dan ik eigenlijk wil.

Mensen met een Schizoïde masker hebben een zeer gevoelig hart. HSP’ers kennen dit masker allemaal. Indrukken komen voor hen heftiger binnen en ze zitten sneller vol. Om met deze heftigheid om te gaan is er vaak maar één oplossing: uit hun lichaam vluchten, ofwel dissociëren. Het voorkomt dat ze al deze heftigheid tegelijk moeten voelen. Ze kunnen dan robot-achtig en afgescheiden over deze zaken praten én echt het idee hebben dat ze niet geraakt zijn.

Omdat deze dissociatie zo volledig is, is het soms moeilijk door te hebben dat je vertrokken bent. De voelsprieten die je nodig hebt om dit te signaleren, heb je namelijk zojuist ingetrokken. Het is een uitdaging om terug te komen en langzaamaan te voelen waar je in de eerste plaats voor gevlucht was. Als je dit niet voorzichtig en gedoseerd doet, schiet je er gewoon weer uit.

Vertrekken & Terugkeren

Dat je soms vertrekt als Schizoïde is eigenlijk niet te voorkomen. Het gebeurt voordat je er erg in hebt. Je moet het spel van gaan en terugkomen leren spelen. Je kan wel steviger worden door vertrouwder te worden met je lijf. Door beweging of zachte aanraking kan je je meer thuis gaan voelen in je lijf. Je vergroot de veiligheid ín jezelf waardoor de buitenwereld wat minder angstaanjagend wordt. Het wordt dan gemakkelijker te blijven maar voorkomen dat je vertrekt is eigenlijk niet te doen.

In de workshops over de Schizoïde staan deze zaken centraal:

• Vertrouwder met je lichaam worden zodat je minder overweldigd wordt door de prikkels van buitenaf.
• Leren signaleren dat je vertrokken bent én dan terugkeren.
• In de dagworkshops onderzoeken we ook de diepere thematiek die onder dit masker schuilgaat. Dit gaat vaak over te vroeg overleden of niet-geboren familieleden of enorme onveiligheid rondom de geboorte.

Voor de volgende workshops over de Schizoïde, zie de agenda

Ik ben benieuwd naar ervaringen met gevoelige hartjes en de noodzaak tot dissociatie, reageer je hieronder?