Vaker dan ik graag zou willen trof ik mezelf aan als verliefd
hoopje ellende, terwijl mijn geliefde net de benen had genomen. Ze wilde het
niet ‘echt’ met me aangaan, had meer ruimte nodig of verdween gewoon met de
stille trom. Auw…

Een gebroken hart doet gewoon pijn. Blijf erbij, wacht je tijd af, huil tot je ogen droogvallen. De rauwheid van rouw heeft me nooit echt uit het veld geslagen. Er is wel een ander stuk waar ik keer op keer van in de war raak. Dat stuk noem ik incongruentie: de ervaring en de uitkomst kloppen niet met elkaar.

De ontmoetingen en de tijd samen waren zó mooi. Alles leek te kloppen. We gingen in elkaar op en waren zó verbonden. En toch ging ze weg… Hé!?

Er lijken twee mogelijkheden:

De liefde is echt en zij is te bang om zich te binden en ging daarom weg. Zij heeft het dus mis. Daar komt ze nog wel achter… Dit scenario is vaak het gemakkelijkst aan te nemen maar wordt tegengesproken doordat ze meestal niet terugkomt. Of ze komt terug en flikt het nog een keer…

Dan blijft de conclusie over dat ik gek was. De liefde was
blijkbaar niét echt, de hele bubbel was mijn fantasie en voor mij veel betekenisvoller
dan voor haar.

Ook deze conclusie bleef schuren. Het was wel een hele grote
illusie om in mijn eentje op te houden. Er moet dus nog een derde mogelijkheid
zijn: De liefde was echt en dat was nou juist het probleem!

 

De liefde als probleem

De liefde is uiteindelijk de reden dat ik in de Liefdesbang-dans
belandde. Juist de schoonheid en puurheid van de verbinding triggerde mijn
verlangen haar nooit meer los te laten. Ik weet niet of zij schrok van de
liefde zelf of van mijn, soms verstikkende, hartstocht maar het effect was
ieder geval dat ze niet kon blijven.

Hoewel de liefde dus echt is, is het een schrale troost. Het had geen enkele toekomst! Het dubben over de vraag of de liefde echt was is vaak een manier om vast te klampen aan ‘wat had kunnen zijn’. Een logische, maar weinig zinvolle gedachtegang.

 

De liefdesbang-dans

De dynamiek die ik hierboven beschrijf is de
liefdesbang-dynamiek. De ene wil heel graag en de ander is bang zich te binden.
Beiden houden de dynamiek in stand, de ene met haar ambivalente gedrag van wél
en dan weer niet willen (bindingsangst) en de ander met zó graag willen dat hij
alles aan de kant schuift en zich vol in de verbinding stort (verlatingsangst).

De misvatting die heerst is dat deze dynamiek op te lossen is in de relatie. “Als ik nou wat minder mijn best doe, ben jij dan wat betrouwbaarder in je ja?”.  Leuk bedacht maar het probleem zit hem niet in de relatie. De liefde is echt, alleen mensen met bindingsangst trekken simpelweg altijd iemand aan met verlatingsangst en andersom.

De ware oorzaak ligt veel dieper. De oorzaak is te vinden in
ons concept van ‘liefde’ en alle kwetsingen die daarop liggen. Dit kan je
alleen maar in jezelf onderzoeken en uiteindelijk veranderen.

 

Workshop Bindingsangst & Verlatingsangst

De workshop “Bindingsangst & Verlatingsangst” gaat dus in op onze persoonlijke taak om hierin te veranderen. Je leert de dynamiek herkennen en doorzien en je leert er (tijdelijk) uit stappen. Dit geeft je dus praktische tools om je aan de grip van de dans te ontworstelen.

Met opstellingen duiken we nog een laag dieper. Je onderzoekt
waar je deze liefdesangst hebt opgedaan en zet een eerste stap in het helen van
dit patroon.

Een oud-deelnemer zei over deze workshop: “Het was effectiever dan 5 behandelingen hypnotherapie”.

Je kan hier meer lezen en je kaartje kopen